Niniejszą notką, choć nie potrzebną, chciałam was powitać po dość długiej przerwie w działalności (w tym konkretnym miejscu), która też jakaś specjalnie ożywiona nie była. Domyślam się, że wiele powyżej trzy czytelniczki ten blog nie zdobędzie, no ale... gdzieś pisanie ćwiczyć trzeba.
Na zachętę dla odwiedzających spróbuje umieszczać tu jakieś rysuneczki i obrazki... no chyba, że mi się nie będzie chciało, albo zapomnę.
To tak... dobrze, że to sobie wyjaśniliśmy. Dobrze jest się upominać,bo choć wiadomo, że wena nie pizza którą można zamówić, to moja skleroza to już inna sprawa. Najlepszym dowodem tego jest fakt, że prawie zapomniałam o tym blogu i umieszczonych tu... powiedźmy opowiadaniach.
I nie bójcie się nie zawsze jestem tak pesymistycznie nastawiona do wszystkiego.
Opowiadania te są nieskończone, lub o otwartych zakończeniach. Może się to nie podobać, ale moim zdaniem to nie ważne o ile mają w sobie magię. Powstały ze snów. Nie chce ich stracić dlatego umieszczam tutaj. Piszę się po to by ktoś to czytał, inaczej nie miałoby to sensu. Możliwe, że dzięki waszym komentarzom wpadnie mi coś dziki czemu uda mi się je skończyć. Kto wie...
Jak miło, że będą obrazki ;D W każdym razie ja czekam na ciąg dalszy opowiadania, bo z tego co pamiętam, całkiem fajne było. Muszę jeszcze raz je przeczytać i sobie odświeżyć.
OdpowiedzUsuńJa też muszę je jeszcze raz przeczytać i sobie odświeżyć, choć w nieco innym sensie ;)
UsuńJakie ładne oczko :3.
OdpowiedzUsuń